«نامه‌ای که برای عموم آزاد است 
سلام
روزی که امیر پورکیان درخواست کرد که ویدیو بگیریم، شاید نباید قبول میکردم ولی به خاطر خیلی چیزا و رفاقتم با امیر پا روی تعصباتم گذاشتم و عقایدمو به خاطر نفع دوستانی که خودشان خوب میدونن کنار زدم و حاضر به ضبط آن ویدیو شدم که مبادا، اندکی از سود و اعتبار پروژه‌شان کم شود، روزی فکر نمیکردم کمترین توجه و بی‌انصافی به این میزان زحمت من شود و شخصیت خلیل حتی در تبلیغاتتون هم لحاظ نشود، حتی نمیگویم خودم اسمی از خود نمیبرم چون به گمانم در این چند سالی که در میدانم خود را به خیلی‌ها ثابت کردم از جمله مردم ولی حیف کاش به اینجا نمیرسیدیم، کاش دوستیها شبیه ادعاهامون نبود، ارشاد خلیل رو نادیده نگرفت، شما گرفتین، من از اینجا به بعد قادر به همراهی نیستم، من مزد زحماتمو عین این چند سال و خصوصا این کار از مردم نازنین گرفتم و در ادامه فعالیت‌هایم نیز خواهم گرفت، شمارو به خیر و ممنوعه‌تان به سلامت ... مخلص همگان. در ضمن نقش من حذف نشده فقط بی اهمیت شده.»